Projektował budynki, wnętrza, meble, detale architektoniczne i reklamy świetlne. Jego wielowątkową twórczość spróbujemy podsumować na wystawie, którą już w lipcu zobaczycie w Instytucie Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie.

Mierzył się z odbudową Stolicy (m.in. Zamek Królewski), zaprojektował kultowe obiekty warszawskiego modernizmu (m.in. Pawilon „Chemii”), ale też architekturę sakralną najwyższej próby (m.in. konkatedrę w Stalowej Woli). Przejawiał pasję do rzeźby, malarstwa, muzyki, literatury. Kierował się regułami sztuki według których projektował własne formy. W zakresie meblarstwa rozwijał się wielotorowo: projektował sprzęty przeznaczone do mieszkań prywatnych, jak również do luksusowych wnętrz reprezentacyjnych (m.in. Urząd Rady Ministrów). Jego wielowątkowa twórczość nie ma wspólnego mianownika, poza chyba jednym – Bogusławskiego można określić jako jednego z ostatnich, wielkich indywidualności przedwojennego pokolenia architektów.