Solastalgia znalazła się w oficjalnej selekcji festiwalu Verzio International Human Rights Documentary Film Festival w sekcji VR.

Międzynarodowy Festiwal Filmów Dokumentalnych o Prawach Człowieka Verzio został założony w 2004 roku przez OSA Archive, a od 2005 roku jego organizatorem jest Fundacja Filmowa Verzio. Celem było stworzenie pierwszego w Węgrzech kreatywnego forum dla międzynarodowych filmów dokumentalnych koncentrujących się na prawach człowieka. W ciągu 19 lat programy Verzio przyciągnęły ponad 200 000 widzów, a dzięki streamingowi (festival.verzio.org) dziesiątki filmów wyświetlanych już na festiwalu są dostępne online.

Zmiana skali: świat pełen chaotycznej, brzydkiej zabudowy widziany z góry chłodnym okiem kamery umieszczonej na dronie pokazuje swoją przerażającą skalę. Widząc ogrom zniszczeń jaki uczyniliśmy w krajobrazie, trudno już rozczulać się nad naiwną estetyką punktów usługowych. Z danych zarejestrowanych przy pomocy fotogrametrii artysta tworzy środowisko rzeczywistości wirtualnej. Powstaje świat apokaliptyczny przerażający swoją brzydotą a jednocześnie bardzo realistyczny i dobrze nam znany. Świadomie użyta technologia pozwala nam dostrzec, prawdziwe oblicze rzeczywistości w której żyjemy. Coraz częściej mówimy o socjo-psychologicznych aspektach kryzysu klimatycznego, o klinicznych zaburzeniach psychicznych, pojawiających się w relacji na deprywację środowiskową (brak dostępu do środowiska naturalnego) i świadomość nieodwracalnych zmian jakim na naszych oczach podlega krajobraz, klimat i ekosystem planety. Opisuje się, odczuwane głównie przez młodsze generacje, stany lękowe i depresyjne, poczucie dojmującej straty. Izolacja i trudności w podróżowaniu spowodowana pandemią w znaczącym stopniu wzmogła te procesy. Czy mimo ogromnej presji jesteśmy dziś w stanie odnaleźć w sobie wiarę w postęp jaką prezentowali XX- wieczni moderniści? Czy bogatsi w wiedzę w dziedzinie ekologii, ekonomii, psychologii społecznej potrafimy raz jeszcze uwierzyć w stworzenie i implementację meta-projektu urbanistycznego? W Dziś, nie chodzi już o stworzenie lepszych warunków do życia ludzi, dziś stawką jest życie samo w sobie.

W pracach Rogińskiego z trudem wypatrzeć można postać człowieka, a jednak artysta na kilka sposobów dotyka problemu ludzkiej obecności. Pyta czym różni się obecność w sieci od przebywają w realnej przestrzeni miasta? Czy w mieście jesteśmy gotowi na obecności imigrantów? W doświadczeniu VR zwiedzający przeżywa bezcielesny lot nad wyludnionym miastem. Na myśl przychodzą opisy „out of the body experience” – obecność bezcielesna. Fotografie z serii Nagrobki, przypominają, że kiedyś wszyscy staniemy się klientami zakładów pogrzebowych.