W czwartek, 21 września br. w Centrum Edukacyjnym IDMN przy ul. Andersa 20 w Warszawie odbyła się konferencja naukowa „Prymasowska Rada Odbudowy Kościołów Warszawy” organizowana przez IDMN oraz Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki.

Konferencję podzielono na trzy panele tematyczne, skupiające się kolejno na specyfice historyczno-instytucjonalnej i urbanistyczno-architektonicznej Prymasowskiej Rady Odbudowy Kościołów Warszawy oraz biograficznej, skupiającej się na osobach związanych z tą instytucją.

– Jako Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki zajmujemy się krzewieniem kultury przestrzeni w społeczeństwie. Należy zaznaczyć, że wśród różnych aspektów naszej działalności mamy również działalność naukową, skupioną przede wszystkim na sprawach pewnych okoliczności, które towarzyszyły powstawaniu architektury i urbanistyki, a w mniejszym stopniu nastawioną na zagadnienia związane z historią sztuki, tą formalną stroną tego, co powstawało. Dlatego też ta szczególna konferencja, na której jesteśmy, która będzie opowiadała o ludziach, a jednocześnie o ich twórczości i to zarówno artystycznej, architektonicznej, jak i ich działalności społecznej, wynikającej z funkcji, jaką pełnili, jest bardzo bliska temu, czym nasz Instytut się zajmuje – podkreślał dr inż. arch. Tomasz Sławiński, zastępca dyrektora Narodowego Instytut Architektury i Urbanistyki

Specjaliści różnych dziedzin prześledzili więc działalność tak istotnych person, jak Adam Grabowski, Stanisław Marzynowski, czy Władysław Pieńkowski. Mówiono również o poszczególnych etapach działalności Prymasowskiej Rady Odbudowy Kościołów Warszawy, jak zmieniła ona swój charakter i zakres w czasie oraz jak wpływała na krajobraz powojennej stolicy.

Prymasowska Rada Odbudowy Kościołów Warszawy była instytucją niezwykłą, łączyła bowiem duchownych i świeckich, kapłanów i architektów, którzy wspólnym staraniem doprowadzili do odbudowy wielu zabytkowych kościołów Warszawy. Rada systematycznie przeprowadzając zbiórki publiczne wśród ludności Warszawy, zgromadziła na realizację swoich celów niemałe sumy, pomimo powszechnego ubóstwa po II wojnie światowej. W późniejszym czasie to zaangażowanie pozwoliło na poszerzenie jej działalności o budowę także nowych świątyń w rozrastającej się stolicy.