Urodził się w 1935 roku w Międzyrzecu Podlaskim, dzieciństwo spędził w Białej Podlaskiej.
W 1952 roku rozpoczął studia na Wydziale Komunikacji Politechniki Warszawskiej. Na czwartym roku studiów objął asystenturę w katedrze historii techniki.

W 1963 roku rozpoczął pracę w Biurze Studiów i Projektów Komunikacji.
Wieloletni ekspert ONZ – brał udział w odbudowie miast Skopje (Macedonia) i Chimbote (Peru). Autor licznych opracowań związanych z planowaniem komunikacji miast. Jego bratem był Jan Furman – architekt.

Dziecięce wspomnienia związane z wybuchem wojny w 1939 roku
Mieszkanie w Białej Podlaskiej i funkcjonująca tam fabryka samolotów. Naloty 1 września i bombardowanie lotniska. Ukrywanie się w piwnicy. Nocne wyjazdy do lasu.

Rok 1944 i słuchanie radia w czasie powstania warszawskiego – uczucia towarzyszące Stanisławowi Furmanowi i początek powojennej rzeczywistości
Powstanie w Warszawie i słuchanie londyńskiego radia. Wzruszenie związane z słuchaniem radia i klęską powstania. Powrót do normalnego życia – szkoła. Praca zawodowa ojca.

Decyzja o studiach w Warszawie – fascynacja pracą brata przy odbudowie Warszawy i próba zdania egzaminu na architekturę
Fascynacja naukami humanistycznymi. Marzenia o pracy związanej z podróżowaniem po świecie. Decyzja o zdaniu egzaminów na studia inżynieryjne. Relacje z bratem – Janem Furmanem i zainteresowanie jego pracą przy projektowaniu odbudowywanej Warszawy. Zawody sportowe i mistrzostwa młodzieżowe. Podejście do egzaminu na architekturę w 1952 roku. Zlot młodych budowniczych Polski Ludowej w Warszawie. Dostanie się na Wydział Komunikacji na Politechnice Warszawskiej.

Ocena poziomu studiów i Związek Młodzieży Polskiej działający na wydziale (indoktrynacja i kontrola)
Poziom kształcenia na Wydziale Komunikacji. Związek Młodzieży Polskiej i pogadanki urządzane dla studentów. Indoktrynacja polityczna. Zebrania ZMP i sądy koleżeńskie. Spotkania z bratem mieszkającym w Warszawie. Poznanie przyszłej żony i życie studenckie w latach 50.

Udział w konkursie na projekt układu komunikacyjnego Warszawy (początek lat 60.)
Zaproszenie do udziału w pracach zespołu projektowego. Rozważenia o nowej sieci drogowej i powiększaniu się miasta. Kwestia przepustowości miasta i powstania kolejnych mostów. Sposoby obliczania przelotowości ulic. Stanie się ekspertem w dziedzinie planowani ruchu. Zawarcie związku małżeńskiego i decyzja o dalszej karierze zawodowej.

Rok 1963 i trzęsienie ziemi w Skopju – propozycja objęcia funkcji specjalisty do spraw komunikacji i wyjazd w grudniu 1964
Trzęsienie ziemi w Skopju w 1963 roku. Refleksja na temat Jugosławii i kontaktów między Polską i tym krajem. Pomoc ONZ i wysłanie grupy architektów i urbanistów w celu stworzenia planu odbudowy. Członkowie polskiego zespołu. Doświadczenie polskiego zespołu związane z udziałem w pracach przy odbudowie Warszawy. Propozycja wyjazdu do Skopje jako specjalista do spraw komunikacji. Wyjazd do Skopje w grudniu 1964 roku.

Praca w międzynarodowym zespole w czasie odbudowy Skopje i doświadczenie pracy w nim
Międzynarodowy zespół pracujący w Skopje. Refleksja o pracy w zespole specjalistów i poczucie wyróżnienia dzięki możliwości wzięcia udziału w projekcie. Opiniowanie projektów przesłanych na zamknięty konkurs odbudowy centrum miasta. Praca przy projekcie planów komunikacji i ocena przyszłości natężenia ruchu w kontekście położenia Skopje na terenach narażonych na trzęsienia ziemi.