Urodzony w 1946 roku. Ukończył Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej (1969), którego następnie był wieloletnim pracownikiem (od 1996 roku z tytułem naukowym profesora).

Równolegle pracował w biurach projektowych w Warszawie, Białymstoku i Poznaniu. Główny projektant dzielnicy wakacyjnej w Benghazi w Libii (1987). Od 1990 roku prowadzi własne biuro projektowe, specjalizujące się w opracowaniach urbanistycznych Autor i redaktor licznych publikacji i opracowań, m.in. „Fenomen małomiejskości” (1987), „Krajobraz architektoniczny Warszawy końca XX wieku” (2002), „O architekturze. Szkice pisane i rysowane” (2014), „Krajobraz architektoniczny Warszawy w 2022 roku” (2022).

Projekt dyplomowy „Założenia olimpijskie w Warszawie nad Zalewem Zegrzyńskim” pod kierunkiem prof. Kazimierza Wejcherta.

Podróż z przygodami do Tychów w 1968 roku. Smutne losy makiety dyplomowej.

Doktorat o fenomenie małych miast na przykładzie Muszyny.

Działalność dydaktyczna i badawcza prof. Wejcherta. Wyjazd do Libii. Przygotowania do habilitacji.

Doświadczenie zdobywane w konkursach architektonicznych i urbanistycznych.

Kupno samochodu i wyjazd do Berlina. Niezrealizowany projekt konkursowy na dzielnicę lecznictwa uzdrowiskowego w Augustowie.

Uzyskanie tytułu profesora w 1996 roku.

Reforma na Wydziale – pojawianie się Katedry Projektowania Urbanistycznego i Krajobrazu Wiejskiego.

Warszawska Praga na przestrzeni lat.

Refleksje o przemianach dzielnicy. Surowa ocena Ronda Wiatraczna.

Zmiany w sposobie pojmowania architektury i roli architekta na przestrzeni ostatnich 50 lat.

Fabryki domów i „bohaterski postmodernizm”. Okres neomodernizmu. Nowe możliwości i nowe obowiązki architekta.

Wpływ neoliberalizmu na urbanistykę.

Przykłady warszawskich dzielnic: Białołęki, Kabat, Woli. Urbanistyczne rozdroża.