Piotr Szaroszyk
Urodzony w 1961 roku. Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1987). W latach 80. działał w pracowni Zbigniewa Zawistowskiego. W 1989 roku, wraz z Januszem Kaczorkiem, wygrał konkurs na „Najpiękniejszy Dom Świata” organizowany przez Banco di Napoli. W 1991 roku założył pracownię Tekton sp. z o.o. Niedługo później rozpoczął współpracę z Tadeuszem Spychałą przy projekcie hotelu Sheraton w Warszawie (1994–1996). Od 1998 roku z Janem Rycerskim prowadzi pracownię Szaroszyk & Rycerski Architekci sp. z o.o.
Pierwszy sukces w konkursie studenckim
Wyróżnienie Kenzō Tangego – zdobyte z żoną Dorotą i Michałem Owadowiczem – za metodologię projektowania domów jednorodzinnych w międzynarodowym konkursie studenckim (1984) ogłoszonym z okazji zbliżającego się kongresu Międzynarodowej Unii Architektów w Kairze (1985). Udział w kongresie.
Pobyt w Stanach Zjednoczonych w latach 80.
Wymiana studencka – wyjazd do Detroit (1984). Podróż autostopem przez Stany Zjednoczone. Czasy po stanie wojennym – ogólnonarodowa depresja. USA widziane oczami Polaka w latach 80.
Początki pracy zawodowej jeszcze w okresie studiów
Rozpoczęcie, wraz z Michałem Owadowiczem, pracy u Zbigniewa Zawistowskiego, ówczesnego prezesa SARP. Sposoby ucieczki od państwowych biur projektowych. Zlecenie od Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej „Sztuka” na warszawskim Grochowie. Trudności realizacyjne – „partyzanckie” metody projektowania garażu podziemnego.
Projekt dyplomowy u prof. Małgorzaty Handzelewicz-Wacławek (1987)
Warszawskie Konfrontacje ’86 – międzynarodowy konkurs na działania dogęszczające osiedle Za Żelazną Bramą. Próby „powrotu do miasta”. Polski postmodernizm.
O warszawskich budynkach mieszkalnych przy ulicach Solec 24, Podchorążych 83, Zuga 34 – różne oblicza współpracy z inwestorami.