Film opowiada o projektach i budowie modernistycznych obiektów sportowych w II Rzeczypospolitej. Polska w krótkim czasie dwudziestolecia międzywojennego chciała nadrobić braki w infrastrukturze sportowej po okresie zaborów. Powstawały liczne kluby i stowarzyszenia sportowe, a wraz z nimi stadiony, tory wyścigowe, hale, baseny, przystanie żeglarskie oraz infrastruktura narciarska.

„Architektura sportu” to przede wszystkim opowieść o dwóch realizacjach dwudziestolecia międzywojennego: Torze Wyścigów Konnych na Służewcu w Warszawie oraz warszawskiej Akademii Wychowania Fizycznego /dawnym CIWF/. Pierwszy z tych obiektów zaprojektował młody, niespełna trzydziestoletni architekt Zygmunt Plater-Zyberk, drugi, jeden z czołowych ówczesnych projektantów – Edgar Norwerth.

Oba obiekty zostały utrwalone na taśmach przedwojennych filmów. Autorzy „Rzeczpospolitej modernistycznej” przywołują te filmowe obrazy archiwalne. Prezentują też modernistyczne budynki uchwycone w ikonografii znakomitych przedwojennych fotografów architektury – Czesława Olszewskiego i Henryka Poddębskiego.

Wiele ze sztandarowych, modernistycznych inwestycji sportowych II RP pełni swoje funkcje do dziś. Są też obiekty dużej wartości estetycznej, które niszczeją. W filmie pokazano destrukcję pływalni w Ciechocinku, zaprojektowanej przez Romualda Gutta i niszczenie budynku klubu „Orzeł”, autorstwa światowej sławy modernisty – architekta Macieja Nowickiego.

Historycy sztuki – prof. Andrzej Olszewski, dr hab. Waldemar Baraniewski, dr Tomasz Śleboda oraz socjolożka dr Barbara Bossak-Herbst analizują wpływ idei i zasad modernistycznych na architekturę polskich obiektów sportowych tego okresu. Pytają o to, w jakim stopniu wizjonerskie rozwiązania przyjęte w architekturze z lat trzydziestych są nadal aktualne oraz co zrobić by ochronić niemal stuletnią substancję zabytkową, mając na uwadze potrzeby współczesnych użytkowników.

Architekt Wojciech Zabłocki, projektant kilku obiektów sportowych z lat 60. na terenie AWF podkreśla, że jego realizacje tylko w swobodny sposób nawiązują do przedwojennego modernizmu, a w architekturze najbardziej ceni emocje i proporcje.