Wizjonerskość architektury w krajach byłego ZSRR – dyskusja towarzysząca wystawie Dom dla kultury

14/11
godz. 18:00 ZODIAK Warszawski Pawilon Architektury, Pasaż Stefana Wiecheckiego „Wiecha” 4, Warszawa
Dodaj do kalendarza 18:00 ZODIAK Warszawski Pawilon Architektury, Pasaż Stefana Wiecheckiego „Wiecha” 4, Warszawa

Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki zaprasza do udziału w programie dyskursywnym towarzyszącym wystawie Dom dla kultury będącej prezentacją fotografii Nicolasa Grospierre’a.

Istnienie ZSRR było czasem dynamicznych przemian, w którym architektura stanowiła zarówno narzędzie władzy i siły, jak i symbol społecznych aspiracji. Krajobraz krajów byłego ZSRR oferuje różnorodne przykłady twórczej wizji i nowatorskich rozwiązań – od monumentalnych budynków będących manifestacją potęgi ideologicznej po odważne, modernistyczne eksperymenty. Jakie ślady wizjonerskich idei można znaleźć w tych projektach? Co dziś znaczą? Jakie wartości symbolizują w zmienionej rzeczywistości politycznej?

Zapraszamy na debatę, w której udział wezmą:

  • Kuba Snopek
  • Kacper Kępiński / NIAiU
  • Nicolas Grospierre

    Programowanie i moderacja dyskusji: Bogna Świątkowska, Fundacja Bęc Zmiana

Data: czwartek 14.11, g. 18:00
Miejsce: ZODIAK Warszawski Pawilon Architektury, Pasaż Stefana Wiecheckiego „Wiecha” 4, Warszawa
Wstęp wolny

Dom dla kultury to wystawa prezentująca kilkadziesiąt fotografii wykonanych przez Nicolasa Grospierre’a w latach 2012-2015 ukazujących formalne podobieństwa między budynkami kibuców i kołchozów, wzniesionych w miejscach oddalonych od siebie setki kilometrów. Projekt stanowi kontynuację – charakterystycznego dla autora – języka wizualnego, który skupia się na dokumentacji powtarzalności form w architekturze modernizmu.

To także obraz upadłych utopii zrealizowanych w imię lepszego jutra, raport niemocy kreowania nowych modeli wspólnoty, angażowania wyobraźni architektonicznej w imię postępu – dobrowolnego lub przeprowadzanego na siłę.

Cykl Dom dla kultury prowokuje do refleksji nie tylko nad przeszłością i często trudnym dziedzictwem modernizmu. Stawia także pytania o to jaki kształt my chcielibyśmy nadać pragnieniom i nadziejom, o to jak my chcielibyśmy – jeśli chcemy – tworzyć przestrzeń dla wspólnoty.