„Z architektem po współczesnych przestrzeniach #3” to trzecia odsłona spacerów z nagradzanymi mistrzami architektury. Zapraszamy na drugi tegoroczny weekend poświęcony najlepszym polskim przestrzeniom ostatnich lat. W sobotę i niedzielę 13-14 kwietnia 2019 r., równocześnie w Gdańsku, Białymstoku, Lublinie i Katowicach będzie można spotkać się z architektami, poznać ich punkt widzenia, zapytać o szczegóły projektu i zobaczyć na żywo ostateczny efekt prac.

Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku,
projekt: Studio Architektoniczne „Kwadrat”,
oprowadzanie: arch. Jacek Droszcz, Studio Architektoniczne Kwadrat

Idea projektu polega na dość prostym pomyśle – umieszczenia głównej części muzeum – wystawy pod ziemią, tak aby uwolnić niedużą w końcu działkę od całkowitej zabudowy. Powstała w ten sposób wolna przestrzeń jest placem – forum, zaś pozostała niewielka już funkcja została zamknięta w ciekawą rzeźbiarską formę. W ten sposób ukształtowana przestrzeń zyskała swój wymiar symboliczny. Przeszłość zamknięta jest w podziemiu, skrywając piekło wojny. To tam toczy się główna opowieść o traumie wojny, zgrozie dokonań człowieka, o jego okrucieństwie, zdradzie i nienawiści, ale będzie to również opowieść o bohaterstwie, poświęceniu, odwadze i miłości. To narracja o tej części naszej natury będzie wynosiła nas do góry, do światła ku teraźniejszości. Jej symbolicznym wyrazem jest przestronny zorganizowany plac. Miejsce, w którym w czasie rzeczywistym mogą gromadzić się ludzie, spotykać się, umawiać, rozmawiać i odpoczywać. Przyszłość i nadzieja to wielka prosta i naga forma – znak współczesnego czasu. Skierowana w kierunku miasta zawiera funkcje edukacyjne (biblioteki, sale wykładowe) i restauracje z punktem widokowym, z którego będzie można po trudach zwiedzania muzeum podziwiać panoramę tętniącego życiem – odbudowanego miasta. Samo wchodzenie do muzeum jest procesem, w którym budowany jest nastrój. Od zewnętrznej beztroski poprzez niepewność, refleksję – aż do całkowitego wyciszenia. Tak przygotowany gość muzeum może zacząć odbyć swoją drogę przez piekło wojny i zakończyć ją na tarasie widokowym na najwyższej kondygnacji dominanty. Ta prosta, samotna, rzeźbiarska forma ma tworzyć w tej pustej przestrzeni napięcie niezbędne,, aby miejsce to stało się rozpoznawalne i zapamiętywane. Forma pozbawiona dosłowności budzi różne fantazje. Jest już kojarzona z bastionem, zapora, walącą się kamienicą czy bunkrem, a podświetlona w nocy – przypomina płonący znicz. Forma ta jest też przyjazna, intrygująca i zachęcająca do odwiedzin. Wpisuje się w fizjonomię miasta i geometrię stoczniowych żurawi – symbolu portowego Gdańska. Tworzy nową tożsamość peryferyjnego miejsca i odnosi się do historycznie ukształtowanych licznych znaków akcentujących przestrzeń miasta – wież kościołów i ratusza. Najsilniejszy znak w tej przestrzeni postawiła Bazylika Mariacka, na stałe ustalając koloryt i fakturę Gdańska.

Dworzec autobusowy w Białymstoku,
projekt: STUDIO MTS Maciej Światowy,
oprowadzanie: arch. Maciej Światowy, STUDIO MTS Maciej Światowy

Projektowany budynek dworca jest prostopadłościenną bryłą ze ściętą fasadą frontową. Elewację obiektu stanowią panele hpl i duże przeszklenia. Forma obiektu została rozbita na dwa elementy przedzielone szklanym łącznikiem. Większy element, tworzący główną bryłę budynku, został efektownie rozrzeźbiony przestrzennie. Na elewacjach bocznych wprowadzono łukowatą linię stanowiącą zdecydowane rozgraniczenie pomiędzy szklaną fasadą, a panelami elewacyjnymi. Kształt ten podkreślono formą elementów konstrukcyjnych – stalowymi blachownicami. Wysokość łuku wzrasta w stroną elewacji frontowej, co w połączeniu z jej skosem daje efekt lekkości. Kształt przestrzennego łuku został powielony jako element bazowy dla zadaszenia wiat przystankowych – uzyskano w ten sposób efekt spójności budynku dworca i ażurowej konstrukcji peronów, która stwarza wrażenie wysuniętej z głównej bryły budynku. Druga, mniejsza, część dworca ma zdecydowanie prostszą formę i stanowi stateczne domknięcie całości. Na dłuższym boku zaprojektowano jedynie lekkie zagięcie bryły ku wnętrzu w celu podkreślenia szklanej płaszczyzny. Kolorystyka obiektu jest stonowana i reprezentacyjna. Panele elewacyjne z geometrycznymi podziałami wysunięte przed szklaną fasadę nadają bryle dominujący charakter. Duża ilość przeszkleń wynika nie tylko z publicznej funkcji obiektu, ale jest również naturalnym przełamaniem surowej elewacji i ma na celu wpuszczenie do wnętrza jak najwięcej światła. Zdecydowano się na pokazanie charakteru obiektu również przez odsłonięcie elementów konstrukcyjnych – blachownic, belek stalowych, czy stężeń. Ich kolorystyka jest spójna ze stolarką okienną i drzwiową oraz obiektami małej architektury. Uzyskano efekt spójnego kompleksu dworcowego, który w sposób stanowczy i elegancki zaznacza swoje miejsce w przestrzeni publicznej.

Instytut Informatyki na Uniwersytecie Marii Curie- Skłodowskiej w Lublinie
projekt: Biuro Architektoniczne Plewa,
oprowadzanie: arch. Mariusz Plewa, Biuro Architektoniczne Plewa

Szklany gmach Instytut Informatyki to najnowocześniejszy budynek UMCS, ozdoba kampusu uniwersyteckiego. Efektowne barwy, jakie przybiera budynek po zmroku przyciągnął już uwagę akademickiej braci, okolicznych mieszkańców i tych, którzy tylko przejeżdżają w pobliżu. Atutem nowej informatyki jest… inteligencja! Budynek został wyposażony w system, który będzie reagował na wszelkie zmiany we wnętrzu i otoczeniu, takie jak oświetlenie, temperatura wilgotność. Bo to, że jest w nim monitoring i instalacja alarmowa – to właściwie normalne. Nie jest też już niczym niezwykłym program sterujący oświetleniem, który wyłącza światło wewnątrz tam, gdzie nikogo nie ma. Sale wykładowe i pracownie są wyposażone w nowoczesne urządzenia, dostosowane do programu nowych specjalności, które UMCS uruchamia. Jedną z nowych specjalności, jakie UMCS będzie prowadzić w tym gmachu jest Informatyka Medyczna i Telemedycyna. To młoda dziedzina, która wykorzystuje nowoczesne technologie do leczenia i diagnozowania na odległość. Np. zdjęcia USG czy obraz z rezonansu magnetycznego mogą być przesyłane do specjalistów nawet w innych krajach, a oni na tej podstawie stawiają diagnozę. Albo operacje „na odległość” za pomocą zdalnie sterowanego robota chirurgicznego. Takich właśnie technologii będą się uczyć studenci w nowej Informatyce.

Siedziba Wydziału Radia i Telewizji im. Krzysztofa Kieślowskiego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach,
projekt: BAAS Arquitectura, Grupa 5 Architekci i MAŁECCY Biuro Projektowe,
oprowadzanie: arch. Wojciech Małecki, MAŁECCY Biuro Projektowe

Budynek uzupełnia kwartał i pierzeję ulicy Św. Pawła, dostosowując się do gabarytów istniejących wokół kamienic. Jego wykończenie i kolor zaczerpnięto z ocalałego na działce niepozornego śląskiego familoka, który w warunkach konkursu architektonicznego proponowano wyburzyć. Zachowanie tego obiektu i zintegrowanie go z nowoprojektowanym gmachem WRiTV stanowiło podstawową decyzję projektową. Nową elewację wkomponowano w pierzeję ulicy i zaprojektowano z podobnej ceramiki jak w starym budynku, zachowując związek ze starą materią budowlaną. Ceramika konsekwentnie pojawiająca się w niemal wszystkich elementach budynku, stanowi podstawowe spoiwo stylistyczne. Cegły wypalane były w różnym czasie, w jednym z ostatnich pieców węglowych w Europie, naznaczone ciemnymi spiekami i lekko zróżnicowane kolorystycznie. Ceramiczna faktura wchodzi w przestrzeń wewnętrzną szkoły, tworząc tam wyjątkowy nastrój i światło. Ażurowa ściana z cegły kreuje abstrakcyjną i szczególną przestrzeń. Światło grające na wszystkich perforacjach budynku, sączy się przez ceramiczne „telewizorki” w odmienny sposób o każdej porze dnia, drukując swoje kwadratowe refleksy na sąsiednich budynkach. Kreuje jasność na dziedzińcu i prawie kontemplacyjny spokój w pomieszczeniach od strony ulicy. Czytelne połączenie przestrzeni wejścia do budynku i wewnętrznego patio sprawia, że ulica przenika do budynku, a uczelnia wychodzi na ulicę. Wejście główne jest również miejscem komunikacji wokół atrium oraz między piętrami. Wewnętrzne patio sąsiaduje z podwórkami i oficynami starych kamienic, pozwala nadać tym przestrzeniom charakter publiczny i dostępny.

spacery@niaiu.pl

Udział w wydarzeniu jest bezpłatny, obowiązują zapisy. Wszystkich zainteresowanych prosimy o przesłanie zgłoszenia na adres: spacery@niaiu.pl
W zgłoszeniu prosimy zawrzeć swoje imię, nazwisko, numer telefonu komórkowego oraz miasto, w którym chcą Państwo wziąć udział w zwiedzaniu. Zgłoszenia należy przesyłać do 12 kwietnia do godziny 12:00.
Liczba miejsc jest ograniczona.

Patronat medialny