Tysiące kadrów. Dopracowane wielogodzinnym doświadczeniem w ciemni pozytywy. Długa lista wystaw i publikacji. W wieku 24 lat inżynier budownictwa, Paweł Pierściński, odchodzi od praktycznego wykształcenia i inwestuje w drogie wówczas hobby – fotografię.

Rzeczywistość wokół siebie rejestruje odkąd ma 14 lat. W ciemni uczy się rzemiosła. Podejmuje wyzwania techniczne. Dla Pierścińskiego ważny jest temat. Uprawia pejzaż – klasyczny gatunek obrazowania w sztuce. Na wystawach i w wydawnictwach pyta o dziedzictwo, rdzenność, rodzimość i o współczesność: zmianę i jej tempo, transformację krajobrazu jako proces zmiany organizacji społecznej. Choć z czasem dostrzega niepokojące skutki kolonizacji środowiska naturalnego, przez większą część interesują go – funkcjonujące trochę obok siebie – krajobraz naturalny oraz krajobraz epoki industrializacji i urbanizacji.

Współtwórca Kieleckiej Szkoły Krajobrazu opowiada o ziemi, z którą jest związany. Jego sentymenty, umocowany w historii sztuki warsztat i nieustanna praca składają się na wyjątkowo ciekawą postawę i spójne dzieło. Wystawa jest opowieścią o artyście i jego poszukiwaniach w czasach planowej wizji wzrostu gospodarczego z jego mitami prowadzącymi do kapitalistycznej pułapki, wpisaną we współczesny nam sposób rozpatrywania świata – w duchu ekokrytycznym, czyli stawiającym na świadomości miejsca i środowiska oraz polityk jego zamieszkiwania.

Kuratorka: Ewa Tatar
Kurator naukowy: Bolesław Stelmach
Współpraca: Kacper Kępiński
Produkcja: Dominika Janicka
Opracowanie graficzne: Katarzyna Nestorowicz
Komunikacja: Dominik Witaszczyk
Podziękowania: Jolanta Pierścińska, Instytut Dizajnu w Kielcach, Łukasz Gorczyca, Katarzyna Sagatowska, Stanisława Zacharko, Tomasz Fudala, Dominika Janicka, Olga Grabiwoda, Paula Dulnik, Aleksandra Banaś