Scenerię każdego z sześciu filmowych obrazów stanowią miejskie pejzaże – zarówno te będące ucieleśnieniem reżyserskich wizji, jak i rzeczywiste miejsca. Oaza hipisów na pustyni, latające samochody, labirynt ze szkła i stali powracają w kolejnych filmach, zachęcając do namysłu nad pobudkami kierującymi ludźmi w poszukiwaniach wspólnej drogi do szczęścia. Czy możliwe jest stworzenie idealnego miasta, uwzględniającego indywidualne potrzeby jednostki? Jaka jest rola architekta w budowaniu futurystycznych wizji? Oto jak bohaterowie filmów fabularnych i dokumentalnych odnaleźli się w oferowanych im konceptach idealnej rzeczywistości.

PlayTime, reż. Jacques Tati, Francja, 1967, 155 min

Trzeci film o perypetiach pana Hulot, kolekcjonera serii pomyłek wynikających ze zderzenia z nowoczesnością.

Akcję filmu umieszczono w modernistycznej wizji Paryża, labiryntu ze szkła, stali i betonu. Składa się ona z sześciu sekwencji: na lotnisku i pobliskim rondzie, targach sztuki gospodarczej, w biurach, mieszkaniach i restauracji.

Na potrzeby filmu zbudowano makietę miasta. Tativille, z własnymi drogami dojazdowymi pokrytymi prawdziwym asfaltem, sygnalizacją świetlną, kanalizacją i biurami stanowiło sumę wyobrażeń na temat nowoczesnej urbanistyki. Komizm oparty na konfrontacji jednostki z nieprzychylną jej przestrzenią pozwala oswoić temat i wskazać bohaterowi drogę w meandrach nowoczesności.

The Experimental City, reż. Chad Freidrichs, USA, 2017, 96 min

Film dokumentalny opowiadający o projekcie eksperymentalnego miasta, który stworzono w latach 60. w Minnesocie. Utopijny raj miał oferować rozwiązania na wszystkie problemy postępującej urbanizacji. Autonomiczne samochody, recykling, zasilanie energią słoneczną, kopuła sferyczna projektu Buckminstera Fullera chroniąca przed zjawiskami atmosferycznymi – wszystko to było ucieleśnieniem megalomańskiej wizji naukowca Athelstana Spilhausa. Swoimi futurystycznymi pomysłami dzielił się on z Amerykanami za pomocą komiksu dodawanego co tydzień do prasy.

Łowca androidów, reż. Ridley Scott, USA, 1982, 117 min

Film ukazuje dystopijną wizję Los Angeles roku 2019, w świecie, gdzie genetycznie wytworzone istoty – replikanci – idealnie podobni do ludzi w swojej powierzchowności – są używani do niebezpiecznych zadań w pozaziemskich koloniach. W wyniku buntu replikantów w jednej z takich kolonii ich przebywanie na Ziemi zostaje uznane za nielegalne. Specjalne jednostki policji, zwane łowcami androidów (ang. blade runners), mają za zadanie łapać i „odsyłać na emeryturę” (ang. retire używane jako eufemizm) nieposłuszne jednostki. Fabuła filmu skupia się na grupie replikantów ukrywających się w Los Angeles oraz tropiącym ich podejrzliwym łowcy, Ricku Deckardzie (w tej roli Harrison Ford).

Planeta 2.0, reż. Matt Wolf, USA, 2020, 115 min

Film opowiada o grupie ekologów i myślicieli, którym przewodzi John Alen. Dzięki funduszom miliardera Eda Bassa Alen na początku lat 90. XX wieku realizuje olbrzymie przedsięwzięcie badawcze mające na celu odtworzenie w mikroskali dominujących stref klimatycznych na Ziemi z typową dla nich fauną.

Badacze zamknęli się na dwa lata w tzw. Biosferze 2 (Biosfera 1 to Ziemia) na pustyni w Arizonie. Miała to być swoista arka Noego, pomagająca ludziom zrozumieć prawa ekologii oraz swój byt na Ziemi, test dla wielu dziedzin nauk przed próbą kolonizacji kosmosu. Jednak realia zamknięcia zweryfikowały wizje zespołu Alena.

Zabriskie Point, reż. Michelangelo Antonioni, USA, 1970, 110 min

Burzliwe lata 60. XX wieku. Na uniwersytecie w Los Angeles dochodzi do rozruchów. Do kolorowych studentów, występujących przeciwko dyskryminacji rasowej, przyłączają się biali. Żądają równych praw, zapewnienia miejsc pracy. Podczas demonstracji ginie policjant. Świadkiem wydarzeń jest Mark, który ucieka z miasta skradzioną awionetką, tym samym rzucając na siebie podejrzenie o udział w strzelaninie, w której zginął policjant. Na pustyni w Arizonie spotyka hipiskę Darię. Wspólnie z nią wybiera się w podróż do Zabriskie Point, położonego w słynnej Dolinie Śmierci.

Utopia Nowego Miasta, reż. Christopher Ian Smith, Wielka Brytania, 2018, 81 min

Film dokumentalny o utopijnych snach i rzeczywistości z betonu. Zaskakująca, zabawna i momentami tragiczna historia brytyjskiego Basildonu, jednego z „nowych miast” utworzonych pod Londynem po drugiej wojnie światowej w ramach programu odciążania przeludnionej stolicy. Narracja prowadzona jest przez artystów, muzyków oraz poetów związanych z miejscowością. Plany miasta, sztuka i architektura publiczna, niegdyś uważane za postępowe, dziś są już odległym wspomnieniem planistów. Wspomnieniem niknącym w obliczu walki z kryzysem lokalnej gospodarki i rozwarstwieniem społecznym.

Pokazy odbywają się w ogrodzie Pałacu Konstantego Zamoyskiego, ul. Foksal 2 w Warszawie. Wejście przez Pawilon wystawowy SARP.

Pokazy rozpoczynają się o godz. 21.00. Prosimy, aby w czasie przebywania na terenie pokazów, zakrywać nos i usta. Należy również korzystać wyłącznie z wyznaczonych miejsc. W przypadku złych warunków atmosferycznych pokaz może zostać odwołany lub przeniesiony na inny termin.