Jan Bogusławski (1910–1982) należy do grona wielkich osobowości polskiej architektury XX wieku. Projektował budynki, wnętrza, meble, detale architektoniczne i reklamy świetlne. Przez całe życie był związany z Warszawą. Mierzył się z odbudową stolicy (m.in. Zamku Królewskiego), zaprojektował kultowe obiekty warszawskiego modernizmu (m.in. pawilon „Chemii”), ale też architekturę sakralną najwyższej próby (m.in. konkatedrę w Stalowej Woli). Przejawiał pasję do rzeźby, malarstwa, muzyki, literatury. Kierował się regułami sztuki, według których projektował własne formy. W zakresie meblarstwa rozwijał się wielotorowo: projektował sprzęty przeznaczone do mieszkań prywatnych, jak również do luksusowych wnętrz reprezentacyjnych (m.in. do Urzędu Rady Ministrów).

Pierwsza monograficzna wystawa projektanta gromadzi ponad 200 obiektów: oryginalne meble, niepublikowane rysunki i szkice, projekty budowlane, makiety architektoniczne, fotografie oraz materiały archiwalne.

Wybór obiektów, uporządkowany tematycznie, rozszerza repertuar znanych realizacji architekta oraz uwypukla jego indywidualną estetykę. Bogusławski potrafił projektować w różnych okolicznościach i dla rozmaitych zleceniodawców, dlatego jego spuścizna jest wielowątkowa. Umiejętnie łączył tradycję meblarstwa z nowoczesnością, synergię architektury z nowatorskimi rozwiązaniami technicznymi. Wśród mnogości i różnorodności realizacji u podstawy zawsze była pasja do projektowania. Jego twórczość nie ma wspólnego mianownika, chyba poza jednym – Bogusławskiego można określić jako jednego z ostatnich, wielkich indywidualności przedwojennego pokolenia architektów.

■ 4 lipca (czwartek), g. 18:00, wernisaż,
■ 6 lipca (sobota), g. 16:00-17:30, wykład: Anna Brzezińska-Czerska,
Jan Bogusławski: o projektach reklam świetlnych
■ 7 lipca (niedziela), g. 16:00, oprowadzanie kuratorskie z Weroniką Sołtysiak.