Przez dziewięć minionych edycji niejednokrotnie podczas spotkań, dyskusji i innych wydarzeń w ramach MIASTOmovie organizatorzy pochylali się nad formą architektury i przestrzeni, jednak więcej uwagi poświęcano ideom stojącym za projektem, jego użyteczności czy innowacyjności.

W tym roku chcemy, żeby to, co wizualne w architekturze, urbanistyce, przestrzeni, zostało przez nas – organizatorów, zaproszonych specjalistów, ale i samych uczestników – wielowątkowo skomentowane.
Wybraliśmy więc bliski nam wszystkim temat doświadczania estetyki architektury oraz jej otoczenia. Temat ten w wielu dyskusjach stanowi kwestię problematyczną i kwitowany jest często frazesem: „To kwestia gustu”. Dziesiątą edycją MIASTOmovie chcemy sobie i Wam udowodnić, że o gustach się dyskutuje – i można to robić merytorycznie i z klasą.

Jednym z wątków, który chcemy podjąć podczas nadchodzącej edycji, będzie próba odnalezienia estetyki XXI wieku. Czy w obliczu skupienia się na funkcjach architektury – użyteczności, ale też zrównoważoności czy elastyczności budynków – w ogóle poświęcamy uwagę jej formie? Można stwierdzić, że ponad 100 lat po powstaniu stylu międzynarodowego w architekturze, po socrealistycznych i postmodernistycznych przewrotach, wróciliśmy do niego na dłużej i wciąż go pod postacią neomodernizmu praktykujemy. Ale można również zasępić się, że pod kątem estetyki w projektowaniu osiągnęliśmy neutralność i przewidywalność, uosabianą przez estetyczną „nijakość”.

Czy po latach minimalizmu możemy spodziewać się powrotu detalu, drobnych wizualnych szaleństw? Czy w ogóle wypada o takich „zachciankach” mówić, kiedy towarzyszy nam kryzys klimatyczny, pandemiczny oraz wojenny? Właśnie w kontekście projektowania i budowania z nastawieniem na zeroemisyjność będziemy się zastanawiać, czy to ekologizm nie jest naszym aktualnym stylem – bardzo różnorodnym, ale o jasnym określonym celu.

Zatrzymamy się także nad refleksją o urbanistyce przywołując pojęcie „ładu przestrzennego” i sięgając po „nowy urbanizm”. Zadamy sobie pytanie, czym jest uporządkowana, narastająca według jasnych zasad przestrzeń oraz jaki sposób jej kształtowania wpływa na to, że jest dobra i piękna jednocześnie. Porozmawiamy o tym, czym jest dla nas harmonia krajobrazu i jakiego sposobu komponowania przestrzeni dziś potrzebujemy.

Pochylimy się nad dwoma wyraźnymi stylami – architekturą historyzującą i postmodernistyczną, w kontekście emocji z nimi związanymi. Dlaczego rażą nas prawdziwe ruiny, a obiekty stylizowane na nie uwielbiamy zwiedzać? Dlaczego podoba nam się kolor we wnętrzach czy ubiorze, a na okładzinach budynków wzbudza on nasz sprzeciw? Skąd przekonanie, że jedne przestrzenie warto odbudowywać i restaurować, podczas gdy inne dzieła architektury są burzone i puszczane w niepamięć?

Istotne w tym katalogu tematów będzie dla nas skupienie się na specyfice polskiej estetyki i analiza obecnego boomu na jej swojskość, szczerość i fantazję. Po okresie szydzenia z samoróbek (np. działkowych altanek), wyśmiewania „TypoPolo”, potępiania podmiejskich dworków wydaje się, że przeszliśmy od akceptacji do fascynacji naszym rodzimym eklektyzmem. Bazując na sentymencie do lat 90., ale też na osadzonych w kapitalizmie początkowych lat milenijnych „nowych tworach przestrzennych”, zastanowimy się, czy w tym naszym polskim chaosie jest metoda?

Nie ominie nas jednak problem przeestetyzowania przestrzeni i budowania wizerunku wyłącznie na – uznanych za powszechnie dobre i ładne – realizacjach. Co ważne, przyjrzymy się przykładom wpływu takiej idealności na społeczne i ekonomiczne aspekty życia w miastach.

Dziesiątą edycją MIASTOmovie chcemy skłonić Was do szczerej refleksji: czy w codziennym doświadczaniu architektury liczy się to, co w środku, czy może istotne jest także „opakowanie”? Czy forma architektury to tylko kwestia gustu?

Organizator: Wrocławska Fundacja Filmowa
Współorganizatorzy: Kino Nowe Horyzonty, Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki
Partner Strategiczny: Profit Development
Dofinansowanie: Gmina Wrocław, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego