Projekt wystawienniczy Poliperyferia. Przestrzenie publiczne po roku ’89 i ’22 tym razem zostanie pokazany w Bukareszcie. Otwarcie już 19 maja.
Półperyferyjne usytuowanie oraz kontekst historyczny Kijowa, Warszawy, Brna i Bukaresztu wykreowały warunki, w których kształt wspólnych przestrzeni jest poddawany ciągłym negocjacjom.
Rozwój głównych ośrodków Europy Środkowej i Wschodniej oparty jest na ciągłej zmianie i adaptacji, które zastępują dalekosiężne planowanie strategiczne. Podążając ścieżkami tematycznymi zaproponowanymi przez lokalnych partnerów z czterech miast: zarządzanie, policentryczność, własność i współpraca, wystawa prezentuje materiał zebrany w czasie wizyt studialnych: dokumentację fotograficzną, wywiady z lokalnymi ekspertami, dane przestrzenne i uwarunkowania planistyczne. Zróżnicowane punkty widzenia przedstawicieli lokalnej administracji, organizacji pozarządowych, badaczy i mieszkańców pozwalają na pokazanie wieloaspektowości podejmowanej problematyki oraz kontekstu w jakim funkcjonują prezentowane miasta. Porównanie czterech miast regionu daje szansę na skonfrontowanie przyjmowanych od 1989 roku lokalnych strategii, sposobów radzenia sobie z problemami przestrzeni wspólnych, podobieństw i różnic, ze szczególnym uwzględnieniem krytycznej dla tej części Europy kwestii mieszkaniowej.
Wystawa odwiedziła już Kijów oraz Warszawę w 2021 roku. Dzień 24 lutego 2022 roku całkowicie odmienił naszą rzeczywistość. Głównym zadaniem architektów po inwazji rosyjskiej będzie odbudowa ukraińskich miast, w tym zapewnienie sprawiedliwych warunków mieszkaniowych i odnowienie przestrzeni publicznej. Jako appendix do wystawy zapytaliśmy ukraińskich architektów, naukowców, aktywistów i inwestorów o aktualne inicjatywy i wyzwania związane z odbudową po roku 2022.
fot. Rares Toma