Na wystawie znalazły się zarówno projekty typowej zabudowy wsi i małych miasteczek utrzymane w kojarzącej się z polskością stylistyce „dworkowej”, jak i monumentalne, oszczędnie planowane gmachy obiektów użyteczności publicznej, murowane z szarej cegły. Nie zabraknie również subtelnego, krajobrazowego założenia kąpieliska w Ciechocinku. Patrząc jednak na budynki, nie chcemy tracić z oczu niezwykłej osobowości twórcy. Dużo uwagi na wystawie poświęciliśmy willi własnej Gutta, w której przez lata mieściła się jego kameralna pracownia. Przez pryzmat wspomnień członków rodziny i współpracowników podglądamy sposób życia, proces twórczy i relacje Profesora. Czas, który poświęcał na snucie anegdotycznych opowieści lub angażowanie kreślarzy w zmiany kompozycji ogrodowych „mikropejzaży”, był nie mniej ważny niż ten wykorzystywany na korekty projektów. Ten żywy, zaangażowany rys jego osobowości ułatwia zrozumienie decyzji, które podejmował, np. angażując się w okresie międzywojennym w działalność Towarzystwa Reformy Mieszkaniowej czy wycofując z działalności projektowej i dydaktycznej w okresie socrealizmu. Licznie przywoływane na wystawie cytaty i wypowiedzi twórców reprezentujących kolejne pokolenia pomagają uchwycić subtelny, ale niekwestionowany wpływ „lekcji Gutta” na architektów.

Na wystawie widzom udostępniona zostanie mapka – przewodnik po budynkach – dzięki której będzie można udać się na samodzielny spacer śladami realizacji Gutta, niejako kontynuując zwiedzanie.