Literaturoznawstwo Architektoniczne i „Miejsca Trudne”

Transdyscyplinarny model badania „miejsc trudnych” oraz propozycja ścieżki badawczej, jaką jest literaturoznawstwo architektoniczne to efekty trzyletniego grantu NPRH MNiSW. Międzydziedzinowa grupa badawcza, działająca w Instytucie Badań Literackich PAN, współpracującym z Narodowym Instytutem Architektury i Urbanistyki poddała analizie plac marsz. Józefa Piłsudskiego oraz plac Defilad w Warszawie. To odpowiedź na postulaty, by naukowa refleksja humanistyczna poprzedzała prace projektowe w zakresie urbanistyki oraz odpowiedź na wyzwania humanistyki zaangażowanej.

Wypracowany model oglądu określonych obszarów poddawanych przeobrażeniom może być wykorzystywany i przetwarzany przez kolejne grupy badawcze, analizujące miejsca o podobnej specyfice. Literaturoznawstwo architektoniczne to propozycja podejścia, gdzie wyniki analiz poświęconych relacji przestrzeni i społeczeństwa, prowadzonych w oparciu o zapisy tekstowe i za pomocą metod literaturoznawczych mogą być przydatne dla przedstawicieli innych dziedzin – architektów i urbanistów oraz grup zarządzających przestrzenią miejską.

Wyniki prac dostępne są w postaci publikacji książkowych oraz strony internetowej LA.